Ale i bez tego już wiemy co na tutejszych halach kwitnie. Każdą chwilę wykorzystujemy na poznawanie bliższej i dalszej okolicy. W piątek po południu poszliśmy, tak nam się przynajmniej wydawało, na krótką wycieczkę. Wyszło sześć bitych godzin i to niemal truchtem z racji zagrożenia piorunowego. Wczoraj weszliśmy, o czym informuję z kronikarskiego obowiązku ( ot tak żebym nie zapomniał za 65 lat) na górę coś ponad 3400 m., co nam zajęło 5 godzin. I wreszcie dzisiaj pod ścianę najwyższego szczytu w okolicy Longs Peak.

W obu przypadkach weszliśmy w strefę hal, które od naszych różnią się … większym ubóstwem gatunkowym. Jakkolwiek są i znajome akcenty. Rośnie tutaj, choć na granicie, dębik ośmiopłatkowy. Tak swoją drogą warto, żeby jakiś botanik podpowiedział dlaczego tak się dzieje. Dlaczego gatunki wapienne w Tatrach gdzie indziej nie są wapienne, tak jak granitowe, gdzie indziej są wapienne np. dzwonek alpejski w Alpach. Co się lasów tyczy, to wg 6 stopniowej skali Skrzydłowskiego oceniam je na 4. Ich największym walorem jest naturalność. Jest jednak kilka cech owych lasów, które zastanawiają np. niemal całkowity brak runa na rozległych przestrzeniach, nawet w miejscach prześwietlonych. Może to i dobrze, że nie wszystko jest oczywiste w ekologii lasów- tym przyjemniej będzie się o nich czytało.