Swojego czasu narobilem szumu, ze niebawem pojawi sie moj przewodnik przyrodniczy po Tatrach Polskich. Dosc czesto pytacie mnie kiedy bedzie, ale niestety zawsze cos wypadnie i nie ma czasu na jego sfinalizowanie. Tym razem mam nadzieje, ze nadalej we wrzesniu, choc juz niestety po sezonie, wreszcie sie ukaze.
W tej chwili jestesmy ( z Klusiem) w Manali w Indiach, skad zamierzamy wyjechac do Leh na kilkudniowy trekking. Starym zwyczajem postaram sie napisac o tym i o owym, ale pewnie pojawi sie problem natury zasadniczej. W gorach zwyczajnie w swiecie nie ma internetu. Jesli chodzi o Indie to w zasadzie nie ma o czym pisac. Kraj ten przejechalem wzdluz i wszerz w poprzednich latach i ani wszechoobecny brud, ani naciagacze nie robia na mnie wrazenia. Ale z najwiekszym rozbawienemi przygladalem sie Kamilowi, dla ktorego jest to pierwsza ezgotyczna wyprawa i to od razu do kraju, wobec ktorego nie mozna byc obojetnym. Najsmieszniejsze jest to, ze nieswiadomy sytuacji chlopak z Koscieliska, w pierwszej godzinie pobytu w Indiach znalazl sie na dworcu kolejowym New Delhi, ktory przeraza skala nedzy, kalectwa i wszechobecnego brudu, nawet jak na Indie. Klusiu przyznal, ze ma nadzieje, ze to co widzi to tylko zly sen i jak tylko sie obudzi, wszystko bedzie jak w Polsce. No ale coz,  nie bedzie. Swoja droga, gdy tak obserwuje Kamila przekonuje sie, ze wycieczki do Indii powinny byc w programie wielu szkol w Polsce. Byc moze wizyta w tym kraju sprawilaby, ze widzac jak zyja ludzie na swiecie, niejeden nabralby do zycia i swoich problemow w kraju, odpowiedniego (zbawiennego) dystansu. 
TSkrzydlowski